ARGENTINIË

Argentinië is een land in het zuiden van Zuid-Amerika. Het is in oppervlakte het op één na grootste land van dit werelddeel, en het achtste ter wereld. Argentinië beslaat een landoppervlakte van 2.766,890 vierkante kilometer, gelegen tussen het Andesgebergte aan de westkant en de zuidelijke Atlantische Oceaan aan de oost- en de zuidkant. Het land grenst in het noorden aan Paraguay en Bolivia, aan Brazili? en Uruguay in het noordoosten en aan Chili in het westen en het zuiden. Argentinië eist de door de Britten bestuurde Falklandeilanden (in het Spaans: Islas Malvinas) op, en Zuid-Georgi? en de Zuidelijke Sandwicheilanden. Onder de naam ‘Argentijns Antarctica’ claimt het 969,464 km2 van Antarctica, maar ook Chili en het Verenigd Koninkrijk eisen bepaalde delen van ditzelfde gebied op. Formeel heet het land de Republiek Argentinië. Voor veel offici?le doeleinden wordt de naam ‘Nación Argentina’ gebruikt.

☻Hoofdstad: - Buenos Aires ☻Oppervlakte: - Totaal: 2.766,890 km² (8e ter wereld) - Water (%): 1.1 ☻Onafhankelijkheid: - Meirevolutie: 25 mei 1810 - Verklaard op: 9 juli 1816 - Erkenning: 1821 (door Spanje)

☻Officiële taal: - Spaans ☻Aantal inwoners: - 2006, naar schatting: 40.060,000 (30e) - 2001, na volkstelling: 36.260,130 - Bevolkingsdichtheid: 14/km² (195e)

Argentinië is het op één na grootste land in Zuid-Amerika na Brazili?. Het is gelegen tussen het Andesgebergte aan de westkant en de Atlantische Oceaan aan de oostzijde. In het noorden grenst Argentinië aan Paraguay en Bolivia, in het noordoosten aan Brazili? en Uruguay en in het westen aan Chili. Het hele gebied beslaat een oppervlakte van ongeveer 2.7 miljoen vierkante kilometer. Argentinië eist een aantal eilanden op die worden bestuurd door het Verenigd Koninkrijk, evenals bepaalde gebieden van Antarctica. Buenos Aires is de grootste stad van Argentinië met een inwoneraantal van grofweg 13.000.000 mensen. In deze prachtige stad is het grootste deel van de bevolking geconcentreerd, en ook de belangrijkste economische en agrarische activiteiten van het land. Het land Argentini? bestaat uit vijf regio’s. De regio van de Pampa’s is gelegen aan de oostkant van het midden van het land en vertegenwoordigt een groot deel van de intensieve landbouw en veeteelt. De regio Mesopotami? heeft een warm, subtropisch klimaat dat subtropische bossen herbergt, en de wateren van de rivieren de Uruguay en de Paraná. In het noordoosten bevindt zich het land van de Argentijnse Chaco waar hout en bos in overvloed aanwezig zijn. Verder naar beneden is het noordwesten voornamelijk bergachtig en is de grond rijk aan mineralen. Er heerst een woestijnachtig klimaat. Cuyo is een regio die bestaat uit vruchtbaar gebergte en bevat een overvloed aan mineralen en heetwaterbronnen. En tenslotte Patagoni?, een gebied dat bekend is vanwege het adembenemende landschap en de mogelijkheden die het biedt voor wandelingen en andere recreatieve en sportieve activiteiten. Dit deel van het land is gelegen in het zuiden van Argentinië en wordt gevormd door bossen, gletsjers en kristalheldere meren.

Het onderwijssysteem van Argentinië is verreweg het beste van heel Latijns-Amerika en een van de beste ter wereld, dit in tegenstelling tot wat in andere landen van Zuid-Amerika het geval is. Volgens de Argentijnse wet moeten alle kinderen tussen de zes en de veertien jaar naar school. Iedereen krijgt gratis onderwijs en daardoor kan meer dan 95% van de bevolking lezen schrijven. Openbaar en privé-onderwijs is beschikbaar op zowel lager als middelbaar niveau, en, zoals gebruikelijk is in Zuid-Amerika, krijgen de stedelijke gebieden beter onderwijs en beschikken over betere voorzieningen op dit gebied dan het platteland. In 1993 werd het schoolsysteem in Argentinië gewijzigd van zeven jaar lager onderwijs en vijf jaar middelbaar onderwijs naar een nieuw systeem genaamd EGB. EGB verplicht studenten tot negen jaar verplicht onderwijs, onderverdeeld in fasen van drie jaar. Ook het hoger onderwijssysteem behoort tot de beste van Zuid-Amerika met bijna 70 instellingen, waartoe zowel overheids- als particuliere instellingen behoren. De openbare universiteiten in Argentinië zijn gratis, waardoor studenten de mogelijkheid hebben verder te studeren zonder zich zorgen te hoeven maken over de kosten. Afstuderen aan een Argentijnse universiteit staat ongeveer even hoog aangeschreven als het behalen van een titel aan een Europese universiteit.

Vergeleken met andere landen in Zuid-Amerika heeft Argentinië een meer ontwikkeld systeem van gezondheidszorg en betere medische voorzieningen. De binnenlandse gezondheidspolitiek in Argentinië wordt gecontroleerd door het Departement van Gezondheidszorg, wat onderdeel uitmaakt van het Ministerie van Sociaal Welzijn. Meer dan 79 procent van de bevolking heeft toegang tot schoon drinkwater en 85% van de bevolking in het land beschikt over adequate sanitaire voorzieningen. Het grootste deel de infectieziekten waardoor het land eens geteisterd werd is nu grotendeels teruggedrongen of volledig uitgeroeid. In 1999 lag het aantal gevallen van Tuberculose 47 procent lager dan 20 jaar eerder. De gezondheidszorg bloeit in Argentinië dankzij organisaties die gezondheidszorg en medische voorzieningen aan werknemers verlenen. De meeste werkgevers zijn ook verplicht om gratis medische en farmceutische zorg te verlenen aan werknemers die ziek worden of een ongeluk krijgen. Dankzij deze initiatieven is er continu gewerkt, en wordt er nog steeds gewerkt, aan verbetering van de kwalitiet van de gezondheidszorg in het land. Inentingscampagnes voor kinderen hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan de preventieve gezondheidszorg in Argentinië. De levensverwachting in Argentinië is ook relatief hoog: vrouwen worden gemiddeld 79 jaar en mannen 71. In tegenstelling tot wat het geval is in andere landen van Zuid-Amerika, is het in Argentinië veilig om water uit de kraan te drinken in de grotere steden en dorpen. Buiten de dichter bevolkte gebieden is de toegang tot schoon drinkwater echter beperkt.

Argentinië kent een lange en ingewikkelde politieke geschiedenis. Hoewel in Argentinië nu een democratie heerst, is dit niet altijd het geval geweest. Na de Franse Revolutie en de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog, vormde Buenos Aires in 1810 een eigen leger, Hoewel het nog verscheidener jaren duurde, werd Argentinië in 1816 uiteindelijk onafhankelijk van Spanje. Gedurende de laatste twee eeuwen heeft de regering zich ontwikkeld via oorlogen en bondgenootschappen, veel verschillende presidenten, en veranderingen in de democratie. Een dictatuur kreeg het land in zijn greep toen in 1976 Jorge Rafael Videla aan de macht kwam. Na de nederlaag in de Falklandoorlog (Guerra de las Malvinas) in 1983 werden opnieuw democratische verkiezingen gehouden die werden gewonnen door President Raúl Alfonsin. Hij trad af in 1989, 6 maanden voor het einde van zijn termijn. Vervolgens trad Carlos Menem aan als president, en onder hem dreigde het land opnieuw in de greep van een dictatuur te geraken. Hij bleef 6 jaar aan en zorgde er door middel van een grondwetswijziging voor dat hij herkozen kon worden. Menem regeerde nog vier jaar, en volgde daarbij een neoliberale koers, tot aan 1999 toen Fernando de la Rua werd gekozen. Dit was de eerste keer sinds tientallen jaren dat een Argentijnse president zijn termijn volledig uitzat en het ambt officieel overdroeg aan een volgende democratisch gekozen president. In de eerste jaren van de 21e eeuw maakte Argentinië een zware tijd door op economisch gebied. Tijdens de eerste paar jaar van deze periode zag het land vele interimpresidenten komen en gaan, die vaak tot aftreden werden gedwongen door volksopstanden. Uiteindelijk werd Nestor Kirchner gekozen als president in een tweede verkiezingsronde in mei 2003, en hij zou aanblijven tot 2007, toen hij werd opgevolgd door zijn echtgenote, Cristina Fernández de Kirchner.

Wanneer het gaat over de politieke geschiedenis van Argentinië, kan ook het verhaal van Eva Peron, alias Evita, niet ontbreken. Eva Peron was getrouwd met Juan Peron, de president van Argentinië, in de jaren ’40. De inwoners van de stad Buenos Aires bewonderden haar en haar man wegens de vooruitgang die het land boekte in deze periode. Ze was een vrouw die veel eigen visies had voor wat betreft het land, en stond aan de zijde van haar echtgenoot terwijl hij bezig was een van de meest bewonderde maar ook meest gehate politiek leiders van het moderne tijdperk te worden. Eva Perón was een vrouw die op een gepassioneerde manier geloofde in de rechten van de vrouw, waarbij ze door haar liefdadigheidswerk en door alles wat ze deed voor de lagere klassen, de bekendheid en de waardering kreeg die ze verdiende.